Yannick D’Haese uit Haaltert is met zijn 32 lentes jaar jong, één van de vroegere talentvolle renners die we kennen uit de Denderstreek. Yannick moest noodgedwongen aan de kant met klierkoorts en besloot na die ziekte de fiets aan de haak te hangen en vond zijn passie in de fitnesszaal met deelnames aan bodybuildingwedstrijden. Toch was de liefde voor de fiets nog niet helemaal verdwenen (oude liefde roest niet) en besloot Yannick op zijn 31ste opnieuw de fiets van stal te halen en zich terug 100% in te zetten voor het wielrennen. Na een succesvol seizoen bij de nevenbonden zal hij in 2024 opnieuw aan de start staan in wedstrijden bij de elite zonder contract. Meer nog, Yannick zal zich binnen zijn club Alfasun – A.S. Construct Cycling Team over de jeugd ontfermen doorheen het koersgebeuren. Voldoende stof om deze oude bekende nog eens plaats te laten nemen in de stoel van onze rubriek ‘Streekrenners in de praatstoel’.
Je was 24 jaar toen je het wielerpeloton verliet, om welke reden ben je gestopt of wat was er aan de hand? Ik was eerstejaars belofte toen ik klierkoorts kreeg en mocht van de sportarts tijdelijk geen inspanningen meer doen aangezien mijn lever en nierwaarden absoluut niet oké waren. (lever dreigde te scheuren). Een jaar en half later kreeg ik opnieuw groen licht maar ik was ondertussen afgestudeerd en begonnen met werken, waardoor ik in het seizoen dat ik vijfentwintig werd opnieuw stopte. De motivatie en het plezier waren volledig verdwenen.
Hoe kwam je op het idee om opnieuw te beginnen met koersen? Aangezien ik sindsdien stopte met koersen was ik wel in de fitness blijven plakken. Op dat ogenblik had ik daar daadwerkelijk mijn tanden ingezet. Zo deed ik enkele wedstrijden mee en zoals bij elke sport is cardio belangrijk, waardoor ik mijn fiets steeds verkoos. Het overlijden van mijn zus (heden 4 jaar terug) had een grote impact op zowel mezelf als op deze van mijn ouders. Buiten komen onder de mensen werd steeds meer beperkt. M’n vader (die zelf altijd gekoerst heeft) was redelijk wat bijgekomen en ik probeerde hem steeds terug op de fiets te krijgen om zijn gewicht onder controle te krijgen. Uiteindelijk merkte ik dat dit zijn zinnen wel verzette waardoor ik in juli 2023 besliste de handdoek te gooien voor mijn wedstrijd, men’s physique en besloot een nieuwe fiets te kopen en me daar nog eens op toe te leggen. De eerste drie weken mocht ik mijn vader bijna dagelijks bellen dat ik langs de kant stond en letterlijk zwarte vlekken zag. Mijn conditie was een ramp. Maar opgeven stond niet in mijn woordenboek.
Wanneer reed je je eerste wedstrijd, bij welke bond(en) heb je gereden en hoe was het om opnieuw aan de start te staan? Het eerste weekend van september 2022 stond ik dus opnieuw aan de start bij de WAOD, het Europees kampioenschap. Ik reed m’n koers uit en werd negentiende. Lange rechte banen waren zeer lastig en hing vaak aan de rekker, gelukkig viel het vaak net op tijd stil. Het was speciaal om na al die tijd terug aan de start te staan, ergens vertrouwd maar ook was het ergens nieuw en onwennig. Vader en moeder hadden glinsterende ogen en dat gaf me een leuk gevoel.
Wat waren je belangrijkste uitslagen en wedstrijden vorig en dit jaar? Vorig jaar won ik na vier weken opnieuw te koersen de massasprint bij de TTC. Totaal en helemaal niet verwacht, al wist ik wel dat ik nog steeds snel was. Daarna stond er enorm veel werk op m’n agenda en het wou maar niet lukken, ik raakte niet meer uitgerust. Dus besloot ik te werken vorige winter en genoot van een heel goeie winter. Het seizoen in Nederland TMZ startte ik met een tweede plaats. En de toon was gezet, ik ging nog een week naar Spanje dus het kon niet meer mislopen. Toen ik terugkwam won ik vier wedstrijden na elkaar bij de TTC en WAOD. Helaas werd ik eind mei omver gereden (ac luxatie whiplash en scheurtjes in diverse aanhechtingsspieren) tot op heden sukkel ik daar nog steeds mee en wist maar één koers meer te winnen. Door m’n schouder kan ik moeilijk aan m’n stuur trekken, en ook m’n nekspieren (traps) en middenrug verkrampen steeds na een half uur inspanning. Ondertussen bleek het toch om een breuk te gaan, op de kop van het sleutelbeen, maar is de pijn zondvloed als nihil na een infiltratie.
Wat zijn je plannen, doelstellingen en verwachtingen voor het wielerseizoen 2024? Ik verleg graag mijn grenzen. Toen ik er vier na elkaar wist te winnen, besloot ik om terug een vergunning te nemen en wat koersen bij de elite zonder contract te rijden. Helaas gooide dat ongeval roet in het eten. Nu is dat het plan voor 2024 wel, ik zal zo goed als zeker enkel nog bij elite zonder contract rijden. Ik startte in december al op de piste tussen de grote kanonnen. Al had ik daar wel wat stress voor, maar het viel al bij al nog goed mee. Ik hoop dat m’n kwaaltjes volledig weg zijn na de winter, aangezien je dan wel wat langer op de fiets zit ook. Verder hoop ik me wat in de kijker te kunnen rijden en wie weet als ik geluk heb eens te kunnen sprinten voor de overwinning. Al ben ik daar realistisch in, het is een grote stap vooruit, zeker van de nevenbonden naar interclubs. Ook is het de bedoeling de jeugd wat te leiden doorheen de koers, een rol die ik eigenlijk nog nooit eerder deed maar haalt op die manier wel wat druk van m’n schouders weg, maar we zien wel hoe het loopt.
Je reed voor een privé sponsor, wie was dat en zal je ook bij de elite 2 rijden voor dezelfde sponsor/club of maak je de overstap naar een andere wielerploeg? Klopt, Borginsole is een bedrijf dat steunzolen maakt voor sporters. Heel wat bekende wielrenners, voetballers,… halen hun zolen daar. Heel vriendelijke mensen met een pak kennis. Ik wilde individueel rijden, tot Borginsole besloot me te steunen, niets hoefde, alles mocht. Ik ben hen dan ook heel dankbaar dat ik de kans kreeg bij hen. Hoewel ze het heel druk hebben en Europa hun aan het ontdekken is, maken ze toch steeds tijd voor een klein gesprekje na de koers. Aangezien ik vaak liever loop voor ik kan stappen en ook steeds verder denk, heb je bij de elite 2 een ploeg nodig om interclubs te kunnen rijden, ik hoop dus na de winter zo sterk te zijn om dat tot een goed einde te kunnen brengen. Indien niet kan ik nog alle kanten uit. Ik kreeg enkele aanbiedingen en besloot voor ‘Alfasun – A.S. Construct Cycling Team’ in Denderhoutem te kiezen. Het grootste deel van m’n leven bracht ik in die regio door, ook de koersjes vroeger in die streek reed ik toen heel graag, waardoor het voelt als thuiskomen. Ze hebben dan ook een heel mooi programma aan interclubs.
(Foto: Yannick D’Haese)
.png)
