Het stadsbestuur heeft iets met wat men gemeenzaam ‘utilitaire kunst’ kan noemen. Duur, niet duurzaam, kunst met een ? en weinig utilitair. Schoolvoorbeeld was (nu nog?) de ‘Dwarsligger’! Hoe zou het er nog mee zijn, vraagt André Bogaert, een wakkere burger uit Aalst zich af. We laten de man himself aan het woord, die een open brief schreef aan het CBS Aalst. Op 11/8/2017 maakte ik me voor het eerst zorgen over een lange houten constructie met galerij op de Dender (gedoopt in april van dat jaar).Vanwaar kwam het en waarvoor diende het? Uit een antwoord van de dienst Cultuur van 18/8/2017 bleek het om een ‘kunstwerk’ te gaan, genaamd ‘Dwarsligger’ en gemaakt door Nederlandse (!) kunstenaars van Observatorium. Artistieke uitleg: “Gemaakt om van weg te kijken en niet om naar te kijken”, namelijk de omgeving observeren van op het water en in dit poëtisch hegeven zit (zat) de kunst! Deze dwarspont in hout lag aangemeerd aan het Werfplein en ‘kon gehuurd worden of dienen als terras’. Tot daar de zomer van 2017. Nadien nog weinig of niets meer van gehoord, uiterst weinig gebruikt, laat staan gehuurd.
Op 14/3/2018 maakte ik me weer zorgen, omdat ik intussen vernomen had dat dit Nederlandse kunstgewrocht zo’n 167.000 euro had gekost! Maar dat was niet het ergste ‘alhoewel). Ik zag het ‘kunstwerk’ immers in de Dender halfschuin gezakt liggen te rotten tussen twee stadsbruggen in. Enkele personen (ambtenaren?) waren het ponton aan het monsteren en keken zwaar bedenkelijk. Via mail maakte ik mijn bezorgdheid over aan het stadsbestuur en stelde schalks voor om de zomerse zittingen van het college (CBS) op de Dwarsligger te houden. Op 23/3/2018 kreeg ik dan van een directeur van de stad (dienst?) een antwoord dat de politici natuurlijk uit de wind moest zetten: “De dwarsligger is een functionele sculptuur, een verblijfsruimte op het water, een fantasievol construct dat drijft op de Dender”. Einde citaat. In die zin zou het object volgens de stad moeten gebruikt worden als ontmoetingsplaats (nooit gezien), als podium (o.a. Cirk!) of voor kleinschalige activiteiten die de Aalstenaar dichter bij de Dender moet brengen (welke en bovendien levensgevaarlijk voor kinderen of recepties met drank?). Een echtduur kunstwerk dus?
Dan volgde nog een administratieve uitleg omtrent de ‘overwintering’ van het ‘kunstobject’! De Dwarsligger kreeg verschillende aanlegplaatsen tussen de site Schotte (ponton voor kajakverhuur?, sightseeing?, picknick aan/op het water?) en het stadscentrum (De Werf). Finaal werd de lastige Dwarsligger afgeserveerd aan de oude Vismijn, waar het helaas door laag water en scheepvaart tijdelijk strandde op een zandbank (in de Dender en niet aan zee), waar het kunstwerk scuin in het water lag af te takelen. De Dwarsligger deed zijn nam alle eer aan, want en eerste poging om hem vlot te krijgen, mislukte jammerlijk (stroming en slecht weer was de uitleg). Men liet zwaarder materiaal aanrukken en kreeg het vehikel los om het irgendwo op de Dender weer af te serveren (scheef of recht?). Ondanks herhaalde pogingen achteraf om meer te weten te komen over het droevige lot van dit unieke kunstwerk, gaf niemand nog thuis. Moraal: koop geen peperdure kunstobjecten met een zogenaamde utilitaire functie, wetende dat dit permanent onderhoud vergt, niet bestand is tegen winterse toestanden en slechts zeer uitzonderlijk utilitair kan worden gebruikt (was mijn goede raad).
“Vandaar mijn simpele vraag: wat gebeurde er met de Dwarsligger sinds 4/2018 tot nu en wat is de huidige ‘utilitaire staat’ ervan?,” aldus André Emiel Bogaert.