Op de jongste gemeenteraad in Aalst, kon elke fractievoorzitter voor aanvang van de raad, een tussenkomst houden, naar aanleiding van de start van de nieuwe bestuursperiode en het bestuursakkoord. Heel wat steden en gemeenten starten de nieuwe bestuursperiode met de voorstelling van een beleidsverklaring van de bestuursmeerderheid. Helaas is dit in Aalst niet het geval. De oppositie moet genoegen nemen met het aan de pers voorgestelde bestuursakkoord. Een akkoord dat beperkt blijft tot zeer algemene lijnen. Voor de bespreking krijgt elke fractie slechts 5’ en voor de concretisering blijft het wachten op toekomstige beleidsdocumenten.
Wat in het 55 pagina’s tellende bestuursakkoord opvalt is dat er sprake is van een DNA en een veiligheidstoets maar niet van een armoedetoets, laat staan een bredere welzijnstoets waarin het stadsbestuur oog heeft voor Aalstenaars die het moeilijker hebben. Het welzijnsluik is dan ook amper uitgewerkt. In de misie en visie is er zelfs geen sprake van sociaal beleid. Wanneer het wel over welzijn gaat, dan wordt er vooral gesproken in termen van resultaten, controleren en bestraffen. Helaas is niet alles in het leven meetbaar aan indicatoren. We missen hier absoluut de waardering voor het sociaal middenveld dat nu zal moeten kandideren om te kunnen rekenen op financiële ondersteuning.
In het zorgluik wordt er zelfs gesproken over privatisering. Alsof zorg vandaag voor een groot deel van onze inwoners al niet onbetaalbaar is. In een stad waar we zorgdragen voor elkaar, heeft iedereen toegang tot betaalbare en goede gezondheidszorg, verzorging en hulp. Het is onze overtuiging dat samenwerking op alle niveaus en met alle mogelijke partners meer loont dan de weg van de privatisering. Wij geloven in een sterke publieke zorg waar iedereen beroep op kan doen wanneer het nodig is. Zorg moeten we ook bieden door maatregelen te nemen voor gezonde lucht. Niet voor niets zijn de belangrijkste wegen onze luchtwegen. De resultaten van de Curieuzeneuzenmeting over de luchtkwaliteit in onze stad waren barslecht. We verwachten hier veel meer daadkracht. Daadkracht die de nieuwe bestuursploeg al had kunnen tonen met duidelijkere klemtonen in het toekomstige mobiliteitsbeleid. Maar in plaats van gedurfdere keuzes te maken staat het nog maar recent goedgekeurde mobiliteitsplan al on hold.
We moeten het autoverkeer in de stad maximaal overbodig maken door in te zetten op alternatieven en door het verhogen van de verkeersveiligheid. Het bestuursakkoord blijft te vaag over hoe we de stad anders willen inrichten zodat onze bewoners en bezoekers zich echt anders kunnen verplaatsen: nog meer met de fiets en te voet, minder vaak met de eigen wagen en meer met het openbaar vervoer. Duizenden scholieren, leerkrachten, ouders en grootouders kwamen de voorbije weken meermaals op straat om aandacht te vragen voor het klimaat. Toch lezen we daar in het bestuursakkoord bitter weinig over. Voor sp.a moet Aalst de ambitie hebben om één van de meest leefbare steden van Europa te worden: met gezonde lucht, veel groen, water en duurzame energie. Op het vlak van energieproductie en -verbruik moet de stad grotere inspanningen leveren. Want, hoe lager het energieverbruik, hoe lager de uitstoot en hoe beter voor onze portemonnee.
Ook aan de portemonnee van de Aalstenaars moeten we meer aandacht geven. Het is goed dat armoedebestrijding, en de aanpak van kinderarmoede, beschreven staat als een prioriteit in het beleid. De vraag blijft echter hoe dit vertaald wordt op het terrein. Geen enkele Aalstenaar mag leven met een inkomen dat onder de Europese armoedegrens ligt. Maar in plaats van maatregelen die ervoor moeten zorgen dat de aanvullende steun bovenop het leefloon die doelstelling laat bereiken, lezen we dat deze meerderheid de steun opnieuw tot het strikt minimale wettelijke wil beperken.
Ook de uitverkoop van onze sociale woningen blijft een doorn in het oog. Er is net nood aan meer sociale woningen en extra inspanningen voor de groep die daar net buiten valt, niet minder. Alle generaties Aalstenaars moeten in de stad een toegankelijke en betaalbare woning vinden. Ook de groeiende groep alleenstaanden en dus niet alleen de tweeverdieners. De woonnood in onze steden geeft de kans om innovatief te zijn en nieuwe oplossingen te zoeken. Die creativiteit vinden we vandaag niet terug. De GPS stuurt teveel richting platgereden paden. Op heel wat beleidsdomeinen verwachten we meer ambitie.
Daarom vragen we een concrete vertaling van het bestuursakkoord in beleidsbrieven per beleidsdomein met de daaraan gekoppelde budgetten. En wanneer de meerderheid niet zorgt voor een sociale toets, dan zullen wij die rol de komende 6 jaar krachtig opnemen.
.png)
