Studente Elke De Bondt trok dit jaar naar de Bulgaarse stad Gabrovo om er haar laatstejaarsstage te lopen in het Tota Venkovaziekenhuis. De Stad Aalst, het OLV ziekenhuis, de KAHO Sint-lieven en Gabrovo onderhouden al jaren nauwe contacten. We interviewden Elke over deze unieke ervaring. Ze vertelt in het interview over haar ervaringen, waarom ze voor een internationale stage koos, en waar ze zoal op terugkijkt. Ze vergelijkt ook de gezondheidszorg van Gabrovo met die in Aalst.
Waarom heb je gekozen voor een internationale stage in Gabrovo? Elke: “Ik wou niet enkel op professioneel vlak heel veel zaken bijleren, maar wou ook graag mijn Engels bijschaven en een vergelijking maken tussen gezondheidszorg in België en Bulgarije. Daarnaast wou ik ook graag de Bulgaarse cultuur én zelfs de taal leren kennen. Voor mijn vertrek hoorde ik verschillende verhalen over gezondheidszorg in Gabrovo: volgens sommigen maakte Bulgarije al grote sprongen voorwaarts , volgens anderen is het er echt ‘basic practice’. Via dr. Etienne Fonteyne kwam ik in contact met de vzw Mensen Dienen Bulgarije, en ook via die weg kreeg ik al een ‘sfeerbeeld’ van de gezondheidszorg in Gabrovo. Ik liet me niet al te veel beïnvloeden door al deze meningen en ben met een open geest naar Gabrovo afgereisd”.
Wat hoopte je tijdens je stage te beleven? Elke: “Ik stelde vooraf een hele waslijst aan doelstellingen op, inclusief een aantal handelingen die ik zeker wou uitvoeren om later in mijn werk te gebruiken. Gelukkig kon ik gedurende mijn verblijf op verschillende afdelingen stage lopen, zoals op Cardiologie, het Cathlab, Intensieve cardiologie, Algemene heelkunde, het Operatiekwartier en anesthesie. Mijn lijstje met te behalen doelstellingen haalde ik boven telkens ik naar een nieuwe dienst verhuisde. Op die manier heb ik heel wat zaken mogen doen die op mijn to-do-lijstje stonden! En daarnaast kreeg ik ook de kans om extra zaken mee te maken die de hoofdverpleegkundige voor mij had uitgekozen. De hoogtepunten waren wel de autopsie, de verschillende sectio’s en de natuurlijke bevallingen die ik heb gezien! De stage heeft dus zeker mijn verwachtingen ingelost”.
Is de gezondheidszorg in Gabrovo te vergelijken met die in Aalst? Elke: “De eerste dagen waren wel schokkend, moet ik eerlijk toegeven. Ik heb enkele dagen nodig gehad om me aan te passen aan de omgeving, maar uiteindelijk heb ik enorm veel bijgeleerd en zie zowel gelijkenissen als verschillen. Net als in België, kent men in Bulgarije vooral voor hart- en vaatziekten, en zijn er veel mensen met diabetes. De apparatuur in het ziekenhuis is wel veel ouder en minder degelijk dan waar wij in Aalst mee werken. Gelukkig schenkt het OLV-ziekenhuis geregeld materiaal aan het Tota Venkova ziekenhuis, waardoor de kloof steeds minder groot wordt. De Aalsterse vzw Mensen Dienen Bulgarije ondersteunt deze hulpverlening. De patiënt wordt in Bulgarije ook op een totaal andere manier benaderd. In België hebben wij een veel hechtere band met onze patiënten, en luisteren we meer naar de wensen en klachten van de zieke. In Bulgarije is de zieke veel meer op zichzelf en zijn familie aangewezen, ook voor de maaltijden bijvoorbeeld. Ik ben toch eerder vorstander van de holistische aanpak: een patiënt geneest sneller wanneer die zich gewaardeerd voelt”.
Valt er ook na de werkuren wat te beleven in Gabrovo? Elke: “Ik heb zeker de Bulgaarse cultuur leren kennen. Ik ging elke week naar de dansles, waar ze Bulgaarse volksdansen aanleerden. En ik heb natuurlijk enkele typische gerechten uitgebreid kunnen proeven. Niet alles viel evenzeer in de smaak, zoals de soep van kippenmagen of de varkensoren… Op een vrije dag heb ik het Shipka-monument bezocht, wat best indrukwekkend was. Het is een herdenkingsmonument van de overwinning van een zeer bloederige oorlog met de Turken. Het vroegere Aalsterse eiland in de Dender Shipka is hier zelfs naar vernoemd! Ik bracht ook een bezoek aan Etera, een soort openluchtmuseum waar allerlei oude ambachten worden getoond”.
Waar kijk je met een tevreden glimlach op terug? Elke: “Ik ben heel blij met de ervaringen die ik heb opgedaan, ze zullen me later in de praktijk zeker helpen, ook al gebruikt men niet de nieuwste technieken en ziekenhuismaterialen in Gabrovo. Op persoonlijk vlak ben ik ook enorm gegroeid: ik ben zekerder van mezelf, ben minder verlegen en ben er ook fier op dat de stage geen eenrichtingsverkeer is geweest. Ik heb veel kansen gekregen in het ziekenhuis, maar heb evengoed mijn kennis doorgegeven aan de verpleegkundigen uit Gabrovo. Als ik voorstellen deed, werd er steeds naar me geluisterd, dus voel ik me enorm gewaardeerd door iedereen met wie ik heb samengewerkt. Ik heb veel goede vriendschappen aan het avontuur overgehouden en ik bouwde een hechte band op met mijn tolk: zij zag me echt als haar derde kind en zij was voor mij een tweede mama. Ik zie het zeker zitten om nog eens terug te keren en raad al mijn medestudenten aan om dat ook eens te doen!”
