Woensdagavond werd de poëzieweek feestelijk afgesloten met een waar Slotfeest: de uitreikingsavond van de poëziewedstrijd van Route 42. De uitreiking vond plaats in CC Zoetegem te Zottegem. Route 42 organiseerde deze wedstrijd voor de 4e maal en met een heel mooi resultaat. De jury, Loeke Vanhoutteghem, Hans Depelchin en de winnaar van vorig jaar, Mieke De Pooter, selecteerden 10 gedichten die allen live gebracht werden door de dichters zelf.
Het thema van dit jaar was Lijfelijkheid en de gedichten waren bek-lijv-end! De focus lag dit jaar op spoken word. Om alle drempels weg te nemen, werd op voorhand een workshop georganiseerd met Loeke Vanhoutteghem, slam poetry-performer pur sang.
Tijdens de avond konden toeschouwers live stemmen voor hun twee favoriete dichters. De stemming was spannend tot het einde, maar uiteindelijk mocht Martina De Cuyper zich tot winnares van de publieksprijs kronen met haar gedicht ‘Slaap welgekomen’. Zij wint een lokale handelaarsbon ter waarde van 100 euro.
Ook de jury reikte prijzen uit! Winnaar van de juryprijs, die zichzelf voor een jaar lang Route 42-dichter mag noemen, is Maaike Afschrift. Met haar gedicht ‘Ons lijflied’ wint ze niet alleen deze titel, maar mag ze bovendien genieten van een Bosbad bij Barrevoets.
Alle gedichten van de laureaten werden gebundeld in een poëziebundel, die te verkrijgen is in de verschillende Route 42-bibliotheken (Zottegem, Lierde, Herzele, Sint-Lievens-Houtem, Oosterzele en Geraardsbergen). Via QR-codes in de bundel zijn ze ook lijfelijk te beluisteren.
De winnende gedichten:
Maaike Afschrift (Oosterzele) – winnaar juryprijs
Ons lijflied
We zullen zeggen dat we de weg kwijt waren
we dachten kiezels te moeten volgen
paden van wit weten
eenheden die je te tellen hebt
oplossingen te bedenken.
We verloren uit het oog
hoe je huid een vriend herkent
een volgende stap zich toont
in de zorgvuldige oogopslag van je tenen
je borstkas danst voor jij het doet
hoe je nooit dichter bij een ziel kan komen dan
in het liefdevol kijken naar de handen.
We zullen zeggen dat we gewoon de weg kwijt waren
maar in werkelijkheid hebben we verleerd
dat leven zinnelijk zwerven is
en verliezen immense vreugde bevat
dat onze bestemming ons vindt
zoals lucht altijd weer
onze ademende lichamen.
Dat zullen we zeggen en misschien
zullen grote vragende kinderogen daarin
een antwoord horen.
Martina De Cuyper (Oosterzele) – winnaar publieksprijs
Slaap welgekomen.
Moedeloos
Radeloos
Ligt het kind in het kleine bed
Midden in de gang
Onder witte lakens.
Er op,
De lichtblauw geruite sprei.
In een lange niet verlichte gang
Met gesloten deuren
Geen dokter te zien,
Geen witte schort
Als teken van leven.
Geen geluid
Geen woord
Geen roep
Komt over zijn lippen
Monddood
Enkel een traan die rolt
Bolt over zijn wangen
Opgerold is het lijfje
Verstopt onder het laken
Het smoort zijn snik.
Moedeloos
Radeloos
Sluit het ogen
Snikt snokt slikt
Snikt snokt snakt
Naar één mens,
Eén geluid.
Niemand die het hoort
Niemand die het ziet
Kind verdwijnend in het niet.
Sluipt langzaam slaap
Als warme gloed
Om en rond het lijfje
Neemt mee
Slaap welgekomen.
