Met zijn twintig lentes jong en 1m78 groot, is Arthur Rasschaert uit Ottergem, een deelgemeente van Erpe-Mere, één van de beloftevolle maar vooral een opkomend talent bij de nieuw gefusioneerde voetbalclub Eendracht Aalst – Lede. Arthur, die ondertussen twee seizoenen een vaste waarde is geworden bij het eerste elftal, heeft duidelijk al zijn zinnen neergezet om mee het verschil te maken tijdens de match en iedere keer 100% voor de overwinning te gaan. Hij hoopt dit seizoen zo veel mogelijk te kunnen spelen maar vooral gevrijwaard te blijven van blessures. Eendracht Aalst – Lede staat na vijf speeldagen tweede op amper één punt van leider RFC Wetteren. Komende zondag krijgt Eendracht Aalst – Lede, HO Kalken over de vloer die op de vierde plaats staat met tien punten. Wij gingen even praten met deze talentvolle voetballer.
Sinds wanneer ben je begonnen met voetballen? Als heel jonge knaap maakte ik toen ik vijf jaar was mijn debuut in het naburige SK Vlierzele. Bij deze club is alles begonnen en kreeg ik de kans om mijn eerste stapjes te zetten in de voetbalwereld. Na er twee seizoenen te hebben gespeeld, trok ik naar Eendracht Aalst om daar verder uit te groeien als voetballer.
Bij welke club(s) was je aangesloten en hoe presteerde je als voetballer daar en wat was/is je favoriete positie? Na SK Vlierzele maakte ik dus de overstap naar Eendracht Aalst waar ik vier seizoenen in de jeugdcategorieën heb gespeeld als middenvelder en verdediger. Zo ging mijn voetbalcarrière verder bij KAA Gent (één seizoen), gevolgd door twee seizoenen bij KSK Deinze en twee seizoenen bij Sparta Petegem waar ik meer en meer als verdediger op het veld stond. Hierdoor kwam ik terug in mijn oude vertrouwde omgeving terecht en mocht ik de groen-witte kleuren verdedigen van KVC Jong Lede, waar ik tot op heden nog altijd speel, al is dit nu Eendracht Aalst-Lede. Toen ik de start maakte bij Jong Lede als U17 speelde ik nog vaak centraal achterin, maar de laatste twee à drie seizoenen is links achter mijn vaste positie geworden.
Je speelt nu uw vijfde seizoen voor KVC Jong Lede, wat heb je hier al kunnen bereiken en wat waren voor u uw mooiste momenten? Bij de U19 slaagden we erin om kampioen te spelen met onze ploeg. Hierna kreeg ik de kans om bij de beloften te starten en ik mocht af en toe al eens proeven en meetrainen met de eerste ploeg. Hierdoor kreeg ik de smaak al vlug te pakken en wilde ik heel graag mijn plekje in deze ploeg veroveren. Door enkele blessures mocht ik dan al eens mee op de bank en aan het einde van mijn derde seizoen kreeg ik de kans om te starten tijdens enkele wedstrijden bij het eerste elftal. Dankzij deze kansen zit ik nu in mijn tweede officiële jaar bij de eerste ploeg en heb nu ook mijn plekje in het basiselftal.
Hoe verloopt voor u persoonlijk seizoen en dat van de ploeg? Ik mag zeker niet klagen. Ik sta sinds de start van het seizoen in de basis en heb al een goede reeks van wedstrijden achter de rug. Ik ben blij dat ik het vertrouwen krijg van onze coach. Wanneer ik naar de prestaties en de resultaten kijk van de ploeg, mogen we terugblikken op een geslaagde eerste maand in de competitie. We haalden twaalf op vijftien en staan nu tweede in het klassement achter leider RFC Wetteren. Hopelijk kunnen we deze lijn doortrekken naar de rest van ons seizoen, maar het is belangrijk om niet te veel vooruit te kijken maar match per match te bekijken. Nu zondag komt HO Kalken op bezoek, een ploeg waar we vorig seizoen met Lede vier op zes pakte. Het beloofd een aantrekkelijke maar vooral boeiende match te worden.
Wat zijn jouw persoonlijke doelstellingen en verwachtingen voor het komende voetbalseizoen? En deze van de club? Mijn persoonlijke doelstellingen voor dit seizoen zijn vooral zo veel mogelijk spelen. Ik hoop gespaard te blijven van blessures en mijn vorm van nu te behouden. Als ik mag spreken in naam van de club kijken we om de linkerkolom te behalen aan het einde van het seizoen. Een eventuele eindronde zou een mooie beloning zijn, maar daar zijn we nog lang niet.
Zijn er bepaalde mensen die je wil bedanken en vernoemen aub? Ik wil voornamelijk mijn familie bedanken, maar vooral mijn ouders. Zij hebben mij doorheen al deze jaren altijd gesteund en gemaakt tot de speler die ik de dag van vandaag ben. Mijn papa komt al sinds mijn eerste trainingen als vijfjarige kijken en doet dit nog steeds. Dit is voor mij ook een motivatie om me elke training weer in te zetten. Dank aan mijn zus die grootste en trouwste supporter is en iedere wedstrijd komt kijken. Daarnaast hebben mijn eerste twee trainers bij SK Vlierzele, Arne en Johan, van mij een betere speler gemaakt. Zij zijn samen met mij meegetrokken naar Eendracht Aalst na twee seizoenen bij SK Vlierzele. Als laatste is er nog Gerard Bergholtz ook wel Pummy genoemd, ondertussen 85 jaar. Hij is de vriend van mijn meter en was vroeger een profvoetballer bij onder meer Anderlecht, Feyenoord en het eerste elftal van Nederland. Hij heeft mij vaak individueel bijgetraind en gaf vroeger ook voetbalstages in Lanaken, waar ik vaak ben geweest tijdens de zomermaanden. Toch wil ik ook graag onze trouwe supporters bedanken, zowel van Lede als van Aalst. Zij spelen een belangrijke rol bij onze overwinningen. Hun aanmoedigen zorgt ervoor dat we de nodige energie krijgen om 100% voor de winst te gaan.
(Foto: Arthur Rasschaert – Eendracht Aalst – Lede)
.png)
