In aanwezigheid van Martine, weduwe van Luc Rumbaut, de betreurde voorzitter van Ommekeer, zijn dochter Marie en broer en schoonzus Jan en Bernadette, huldigde Ommekeer Luc Rumbaut. Men bekroonde hem postuum met de laagste drempel Award. Het is een traditie dat Ommekeer op haar nieuwjaarsfeest een laagste drempel Award, zeg maar een onderscheiding of eerbetoon uitreikt aan een persoon of instelling die zich op een of andere manier verdienstelijk heeft gemaakt in ons aller strijd tegen armoede maar vooral in onze strijd voor respect. Ook al zijn we allemaal niet gelijk, wij zijn allemaal gelijkwaardig. Die gelijkwaardigheid van elke mens, rijk of arm was het ideaal dat Luc, de betreurde voorzitter bij Ommekeer, die in 2023 kwam te overlijden, hoog in het vaandel droeg. Hij straalde het ook altijd uit!
Luc was ook diegene die er telkens weer voor zorgde dat er een passend aandenken werd geschonken aan de persoon of instelling die zich het voorbije jaar verdienstelijk had gemaakt. Dat geschenk, niet zomaar een beker of medaille, maar een idee vol inhoud en betekenis ontsproten uit zijn creatieve geest. Een idee dat hij dan ook, als geen ander, uit klei boetseerde tot een mooi kunstwerk. Luc was naast een voortreffelijke en geliefde voorzitter ook goed in het boetseren met een kei. Het bestuur, mede in naam van alle vrijwilligers en leden van Ommekeer, vond het passend om Luc te bedanken, zij het postuum, met een Award van verdienste voor zijn inzet voor Ommekeer en de zaak van Ommekeer: Armoede uitsluiten!
We zochten en vonden in de kring van Ommekeer -een kunstenares dit keer- die een passende onderscheiding voor Luc uit het niets wist te toveren. Vrijwilligster Caroline -kunstenares Caroline- nam het woord en duidde vanuit het hart welke gevoelens zij in het beeld legde. Ja, Luc was een voorzitter, een vriend met het hart op de goede plaats. Hij wist het beste uit iedereen naar boven te halen, talenten te onderkennen, te bemoedigen en te ondersteunen. Hij was kritisch voor de eigen vereniging, voor het beleid en voor zichzelf, maar steeds vanuit de gedrevenheid dat iedereen recht heeft op een volwaardige deelname in onze samenleving.
Martine bedankte met volgende woorden: “Als er in je leven iemand heel hard in jou gelooft en achter jou staat … dan krijg je vleugels, dan kan je je grenzen verleggen en dan ga je vooruit … Lieve vrienden, Luc geloofde in ons allemaal, hij geloofde heel sterk dat je mensen boven hun stoutste dromen kan optillen en sterker maken. Met deze overtuiging dook hij vele jaren geleden met vol enthousiasme in het verhaal van Ommekeer. Hij droomde dat Ommekeer voor ons allemaal een veilige haven zou zijn, met respect en vertrouwen, een huis waar wij allemaal onszelf kunnen zijn en ontplooien tot sterke, gelukkige mensen … en hij werd daar zelf ook heel gelukkig van, hij zag jullie graag en genoot om samen met jullie dingen te realiseren.
Dank allemaal voor de mooie weg die Luc met elk van jullie mocht afleggen. Dank … Jos, Koen, Hugo, Lieven, … iedereen voor deze erkenning dit hadden we niet zien aankomen het heeft ons enorm ontroerd … en dank je wel lieve Carolien voor dit mooie kunstwerk, uit je eigen handen ontstaan zoals Luc het zo graag had. Hij zou heel trots geweest zijn op jou. Lieve vrienden, laat ons in deze gedachte verder zorgen voor elkaar, mekaar optillen en samen verder werken aan ons mooi verhaal, aan een wereld waar iedereen kansen krijgt. Aan allen een knuffel van Luc!”
(Foto: GC)
.png)
