Tijdens de afgelopen weken hebben we voor onze rubriek ‘Streekrenners in de praatstoel’ heel wat renners aan bod laten komen. Van aspirant tot eliterenners zonder contract, ieder bracht zijn eigen verhaal op zijn eigen manier. Van vallen en opstaan. Van noodgedwongen moeten stoppen tot hoge toekomstige verwachtingen. Allemaal hebben ze maar één doel, namelijk mooie, grote resultaten neer te zetten en zich opnieuw in de kijker te rijden het komende wielerseizoen. En dat wil ook Milan Thomas uit Geraardsbergen. Milan (25) lijdt aan de ziekte van Stargardt en is één van onze nationale helden bij het paralympisch team onder de discipline wielrennen tandem. Zo werd hij verschillende keren Belgisch kampioen op de weg en tijdrit, vice-Europees kampioen en won hij in 2021 de Engie Talent of The Year Award. Onlangs werd Milan gehuldigd voor zijn uitzonderlijke sportprestatie. Net als alle andere renners heeft Milan maar één grote droom: zich via de WK piste in maart 2024 zich te kunnen kwalificeren voor de Paralympische Spelen van Parijs in de zomer van volgend jaar en er medailles te winnen. Redenen genoeg om zo een speciaal iemand met veel plezier in onze praatstoel te zetten.
Milan, je lijdt aan stargardt, kan je onze lezers even uitleggen welke ziekte dat is en hoe je deze hebt gekregen? Stargardt is een erfelijke ziekte die het centrale deel van het oog aantast. Het zorgt er voor dat ik alles heel onscherp zie, zowel veraf als dichtbij. In mijn eerste levensjaren is de ziekte snel achteruit gegaan. Gelukkig blijft ze sinds mijn tienerjaren vrij stabiel. Ik kan nog zelfstandig op straat rondlopen, enkel voor lezen, schrijven en alleen fietsen heb ik moeilijkheden. Momenteel zijn de dokters volop aan het zoeken naar een therapie om mijn ziekte te genezen, maar voorlopig nog zonder succes.
Je bent in 2018 begonnen met wielrennen tandem, waarom heb je gekozen voor deze sport en onder welke categorie je sport valt? Ik ben in 2018 begonnen met wielrennen omdat deze sport altijd een grote passie is geweest van mij. Wielrennen zit bij ons in de familie. Mijn neven Bert en Staf Scheirlinckx zijn beiden profrenners geweest. Ik dacht dat wielrennen nooit mogelijk zou zijn voor mij, door mijn visuele beperking. Maar heel toevallig kwam ik in contact met de tandem. Ik ging samen met Bert Scheirlinckx voor het plezier een toertje fietsen op de tandem en zo raakte ik verkocht aan de sport. Bert werd dan ook mijn eerste piloot.
Je rijdt zowel op de weg als op de piste, welke discipline beoefen je daar Tandemwielrennen is een officiële paralympische sport. Hierbij zit de blinde of slechtziende achteraan de tandem (de stoker) en zit de piloot vooraan op de tandem. Het is een echte teamsport waarbij je heel goed op elkaar moet ingespeeld zijn. Een wedstrijd op de weg bestaat steeds uit twee dagen. De eerste dag is er een tijdrit en de tweede dag is er koers. Op de piste zijn het drie disciplines. Er is de individuele achtervolging. Dit is vier kilometer. Dan is er een tijdrit van één km. Tot slot is er nog de sprint.
Sedert 2019 zit je in het nationale team? Hoe voelde dit voor jou en wat heb je al kunnen bereiken van 2019 tot op heden? De eerste keer mee mogen met het nationale paralympisch team is iets heel speciaal. Maar ook na vijf jaar blijft het heel bijzonder om een nationaal truitje te mogen aantrekken. Het is een gevoel van trots. We hebben al enkele mooie ereplaatsen kunnen behalen de afgelopen jaren. Meerdere keren Belgisch kampioen op de weg en in het tijdrijden, een vice-Europese titel op de weg en verschillende medailles in een wereldbekermanche. In 2021 won ik de Engie Talent of the Year award.
Je hebt ook een nieuwe piloot? Wie is hij? En wat betekent dit voor jou nu? Mijn nieuwe piloot is Nicolas Wernimont. Hij heeft veel piste ervaring met onder andere twee Europese titels bij de jeugd. Een nieuwe piloot is steeds aanpassen. We moeten op elkaar ingespeeld raken en ik moet blindelings kunnen vertrouwen op hem. De klik tussen ons is zeer goed! Ik denk dat ik wel kan zeggen dat we op korte tijd goede vrienden zijn geworden.
Wie waren je vorige piloten en heb je ook een reserve indien er iets gebeurd met je vaste piloot? Mijn eerste piloot was Bert Scheirlinckx (2018-2020), nadien heb ik mooie jaren gehad met Jonas Goeman (2021-2023). Als slechtziende heb ik steeds iemand nodig om piloot te zijn. Sinds 2022 heb ik daarom een reserve piloot, Lieven Desomviele. Hij vervolledigt het team en springt in wanneer de eerste piloot ziek is of geblesseerd is.
Wat is je doelstelling voor de komende maanden en wat is je grote droom? Onze eerstvolgende wedstrijd stond deze maand gepland in Grenchen (Zwitserland) maar mijn piloot Nicolas moest wegens ziekte (corona) verstek geven waardoor we de wedstrijd moesten annuleren. Ons hoofddoel is nu het WK piste te Rio (Brazilië) in Maart. Hier hopen we ons te kunnen kwalificeren voor de Paralympische Spelen van Parijs in de zomer van 2024. Mijn grote droom is om medailles te winnen op de Paralympische Spelen van Parijs 2024 of Los Angeles 2028.
Zijn er mensen die je wil bedanken? Ik ben uiteraard mijn piloten zeer dankbaar. Ook mijn trainer Remko Meeussen en alle andere stafleden van het nationale team zetten hun voor 200% in wat ervoor zorgt dat we steeds optimaal aan de start kunnen staan. Zonder hen en de steun van alle vrienden en familie was dit alles niet mogelijk. Momenteel is ons tandemteam nog op zoek naar bedrijven die ons willen helpen om onze doelen te bereiken. We hebben steun nodig om nieuwe fietsen en materiaal te kunnen kopen. Ik moet het tandemwielrennen combineren met een halftijdse job. Gelukkig is mijn werkgever Fintro Geraardsbergen zeer flexibel en steunen ze mij volledig in mijn sportieve doelen.
