De afsluiter van onze rubriek ‘Streekrenners in de praatstoel’ is een renner waarvan men nooit meer zou gedacht hebben dat hij na zijn zwaar ongeval nog op de koersfiets zou gezeten hebben. Kjell De Potter (34) afkomstig is Asper maar nu woonachtig in de Herzeelse deelgemeente Borsbeke is zeker geen onbekende zowel in als naast het wielerpeloton. Al is hij meer te zien in wedstrijden voor nevenbonden. Kjell vocht hard terug om weer te kunnen staan waar hij nu staat. Zijn harde vechtlust zorgde ervoor dat hij zijn geliefde hobby ‘het koersen’ opnieuw kon beoefenen. Niet alleen in de koers maar ook ernaast staat Kjell beginnende en ervaren renners bij en begeleidt hij ze met zijn vakkundige raad en daad als sportdiëtist bij Nutrifit. Tussen zijn trainingen, zijn job als logistiek medewerker bij Delhaize, zijn praktijk maar vooral papa zijn, kon Kjell nog net even tijd maken voor onze rubriek.
Wat waren je belangrijkste uitslagen en presentaties bij de beloften? Kan u mij kort eens vertellen wat er precies is gebeurd bij uw ongeval? Welke schade liep je op en hoe verliep je revalidatie? Ik was een regelmatige renner en kon een kermiskoers winnen maar in de grote koersen boekte ik geen zege. Ik combineerde het koersen met studeren, wat voor mij het ideale tijdverdrijf was in de uren dat er niet gestudeerd diende te worden. Bij mijn ongeval knalde ik op een wagen in volle snelheid. Ik liep meerdere breuken in het aangezicht op, complexe breuken in arm en pols en brak zowat alles boven mijn middel. Na verschillende operaties kon de revalidatie beginnen met vooral focus op volledige functionaliteit van de arm en eenvoudige zaken zoals eten, mooi articuleren en weer sterker worden.
Hoelang moest je herstellen en wanneer kon je weer de fiets op? En wat waren op dat moment je doelstellingen?. Ik heb vijf jaar niet kunnen fietsen maar ontdekte wel het ultralopen als nieuwe sport en uitlaatklep. De behoefte aan gevaarlijke en stressvolle situaties in de koers was even weg, bij het lopen diende je eigenlijk aan niets te denken en had ik bovendien mijn gehavende arm en pols niet nodig. Echter kwam ik met mijn bijberoep (sportdiëtist en supplementen merk) blijvend in contact met wielrenners. Uiteindelijk vertelde een klant me dat hij bij de nevenbonden reed. Ik had toen nog nooit over dergelijke wedstrijden gehoord, hij kon me echter overtuigen dat deze wedstrijden van een lager niveau waren dan elite zonder contract, korter (80km) en vooral minder gevaarlijk omdat het peloton veel kleiner is en het aantal waaghalzen ook minder was daar de meeste renners een job hadden. Ik sprong daags nadien de fiets op met het idee van, nog eens een koersje rijden om te zien of het nog zou lukken. Twee maanden later reed ik in de zomer mijn eerste wedstrijdje in zwalm. Ik eindigde er in de kopgroep en zo ben ik eigenlijk weer met veel ‘goesting’ vertrokken tot op vandaag.
Je rijdt nu met de nevenbonden? Wat heb je daar al kunnen bereiken? Ik rijd mee in verschillende nevenbonden, WAOD, EDH,VWF,.. en beperkt me niet tot één specifieke bond. Het liefst heb ik wat geaccidenteerde parcoursen zodat het harder koersen is en het verschil gemaakt kan worden. Ook de afstand en al dan niet beschikbaarheid van een koers speelt een rol. In 2018 waren er veel meer wedstrijden per bond dan nu, sinds corona is er jammer genoeg veel van het programma verdwenen. Ik heb sinds 2018 een 40-tal wedstrijden gewonnen en ook verschillende ‘titels’ in de wacht gesleept: Belgisch, Vlaams, Oost-Vlaams,.. Aan zo een titel is een trui verbonden, deze hebben natuurlijk niet dezelfde allure als een titel bij de elite zonder contract, maar toch is het altijd wel leuk en een soort van bevestiging dat je nog steeds goed bezig bent als je er eentje kan veroveren. Na een zware blessure vorige winter begon ik pas eind mei te koersen dit jaar waardoor ik niet het gewenste niveau haalde tijdens de meeste kampioenschappen en moest ik tevreden zijn met dichte ereplaatsen. Echter kon ik toch nog Vlaams kampioen WAOD worden in Dikkelvenne, een beloning voor het ‘harde’ werk en doorzettingsvermogen.
Reed je al mee met de gentlemen’s of eliterenners zonder contract? Ik reed al eens mee met een gentlemenkoers, dit is een koers waar ook wielertoeristen aan de start mogen komen waardoor het niveau lager is dan bij de meeste nevenbonden. Jaarlijks probeer ik een tiental wedstrijden mee te rijden met de elite zonder contract. Ik doe dit meestal in de zomer in de streek en in het najaar omdat ik dan voldoende km’s in de benen heb. Dit jaar heb ik het aan mij laten voorbijgaan omdat ik de blessure niet wil overbelasten. Het doel is daar om mee te gaan met de ontsnapping en een verre ereplaats te behalen. Dat is vorig jaar een paar keer gelukt met zelfs een overwinning in het criterium te Lede als kers op de taart.
Is er een verschil tussen de nevenbonden en de elite zonder contract? Toen ik opnieuw startte in 2018, was het verschil tussen nevenbonden en elite zonder contract groot. Echter na corona is het niveau bij de nevenbonden stevig omhoog gegaan. Er zijn ook bepaalde bonden waar elite zonder contract en U23 renners mogen starten waardoor het een mix wordt. Eigenlijk rijden ze bij de nevenbonden niet veel trager dan bij de elite zonder contract. Als je de wattages bekijkt komt dit vrijwel overeen. Alleen is het bij de elite zonder contract een uur langer koers waardoor het slopender is en je algemene basisconditie sterker moet zijn. Je kan eigenlijk stellen dat een renner die veel koersen wint bij de nevenbonden, een goede uitslag kan rijden bij de elite zonder contract. Echter bots je bij de elite zonder contract op veel sterke renners waardoor winnen moeilijk wordt.
Is het de bedoeling om eventueel een volledige terugkeer te maken bij de elite zonder contract? Of wat zijn je bedoelingen voor 2024? Nee helemaal niet, ik wil vooral nevenbonden doen omdat dit minder gevaarlijk en korter is. Door de kortere afstand dien je ook niet al te veel uren te haspelen in de week. Ik probeer wel wat elite zonder contract koersen mee te pikken als het in de streek is, vooral met het oog om de eigen conditie te verbeteren uiteraard. En met hulp en dank van mijn ploeg Vypco Doltcini Cycling Team onder leiding van Kristof Beké waar de sfeer optimaal is kan dit zeker nu al niet meer stuk.
Je hebt ook een praktijk als sportdiëtist bij Nutrifit, hoe lopen de zaken en is het combineerbaar met je vaste job en het wielrennen? Het is geweldig om collega’s en andere sporters te helpen bij het bereiken van hun doelen. Aangezien het een kleine wereld is, komen we elkaar zelfs soms in het peloton tegen waardoor er wel eens gegrapt wordt dat ze niet mogen vergeten eten en drinken Ik heb ook nog een vaste job bij de logistiek afdeling van Delhaize en ben vorig jaar trotse papa geworden van ons eerste kindje en zoontje Fedde. Het is dus vaak een heuse puzzel om te kunnen trainen waardoor ik zoveel mogelijk kwaliteit in de training probeer te steken en profiteer van de momenten die er zijn.
(Foto: Kjell De Potter)
