Geraardsbergen telt ongeveer 5000 kinderen die er onderwijs volgen. Ongeveer 2900 ervan volgen secundair onderwijs, waarvan ca 48 % in het ASO, 25% in BSO en 28% TSO. Vooral deze laatste onderwijsvorm en in het bijzonder de ‘harde sectoren’ (zoals hout, elektriciteit, lassen,…) zijn volgens de schooldirecteur van het TISJ voorwerp van een drastische achteruitgang. Ik vernam dit deze week op een scholenoverleg, zegt De Padt, en ik dacht onmiddellijk aan de ziekenhuisnetwerken die momenteel in ons land worden uitgerold. De bedoeling is dat de ziekenhuisnetwerken ervoor zorgen dat klinieken nog veel meer en nauwer met elkaar zullen samenwerken, om op die manier de zorg voor de patiënt te verbeteren. Eén en ander wordt als volgt omschreven: “Door de fusiegolf van de voorbije decennia kende het gemiddelde Vlaamse ziekenhuis een beduidende schaalvergroting. Er dient een kader gecreëerd te worden dat een verdere duplicatie en onnodige diffusie van hoogtechnologisch en hooggespecialiseerd aanbod afremt. De concentratie van complexe pathologie met een duidelijke relatie tussen volume en outcome dient te worden aangemoedigd en opgevolgd te worden via monitoring van (outcome) indicatoren. We zetten in op netwerken waarbij enerzijds samenwerking tussen ziekenhuizen onderling wordt gestimuleerd en anderzijds ook horizontale netwerken met partners in de regio in zorg en welzijn worden aangemoedigd.” Waarom geen zelfde regeling voor de technische scholen”, vraagt Guido De Padt zich af.
Geraardsbergen heeft 22 verschillende lagere scholen, vijf middelbare scholen (vier vanaf dit schooljaar), 2 scholen voor avondonderwijs en een instelling voor deeltijds onderwijs (kunstacademie). Samen goed voor 6.300 leerlingen. Het technisch onderwijs telt meer dan 500 leerlingen, verspreid over twee campussen en twee onderwijsnetten. Beide netten trachten uiteraard het beste technisch onderwijs af te leveren en investeren dan ook fors in machines en materieel, veelal technologisch gestuurd. Door het feit dat men niet alleen de basisvoorzieningen, maar ook steeds moderner wordende speciale werkinstrumenten moet aanschaffen, lijkt het m.i. zinvol om het volledige technische programma tussen de campussen te delen, zodat men niet tweemaal maar slechts eenmaal hetzelfde materiaal moet aankopen.
De Geraardsbergse burgervader pleit voor één net-overschrijdende technische campus die door schaalvergroting, t.t.z. het verzamelen van de middelen in één grote investeringspoule, meer hoogtechnologische machines kan aanbieden en ook vlugger kan inspelen op nieuwe trends. Daar waar nu elke school zijn ding doet en roeit met de riemen die men heeft, zou voor élke leerling een veel meer gesofistikeerd machinepark klaarstaan inclusief alle eraan gekoppelde ICT-programma’s. Ik begrijp dat één en ander nog niet voor morgen is, omdat dit niet spoort met het aanbod van onderwijs door verschillende onderwijsnetten die elk hun eigen ideologie en filosofie hebben. Maar moeten we niet de durf hebben om in het belang van de scholieren sommige gewaden af te leggen?
Vlaanderen smeekt om goed geschoolde ‘stielmannen’, maar ik hoor regelmatig vanuit het bedrijfsleven stemmen opgaan die stellen dat veel afgestudeerden niet echt klaar zijn voor de uitoefening van hun job. Het feit dat de secundaire scholen de technologische ontwikkelingen niet echt optimaal kunnen volgen, is een verdere bedreiging voor de arbeidsmarkt die nu al fel onder druk staat. Suggestie: giet deze gedachtegang in een pilootproject waarbij Geraardsbergen een ideale uitvalsbasis kan zijn, Guido De Padt.
.png)
Ik denk dat,dat een goed idee zou zijn.