Stilaan maar zeker ziet Quinten Van Den Bossche uit de Houtemse deelgemeente Bavegem opnieuw licht in de tunnel en ziet de toekomst van Quinten er opnieuw rooskleurig uit. Quinten (35) kreeg enkele jaren terug te horen dat hij aan teelbalkanker leed. De levenslustige jongeman die altijd vrolijk en goed gezind in het leven stond, kreeg een harde maar vooral een zware klap te verwerken. Toch gaf Quinten niet op, al moest hij heel wat onderzoeken en behandelingen ondergaan. Vechten was zijn levensmotto en vooral overwinnen. Zo overwon hij zo goed als zijn ziekte, maar het gevaar gluurt blijkbaar om de hoek. In november 2023 kwam de ziekte terug en alles herhaalde zich opnieuw. Opnieuw moest hij het gevecht aangaan tegen deze vreselijke ziekte en maar opnieuw gaf hij niet op. Opgeven kende hij niet en staat niet in zijn woordenboek geschreven. Zijn strijdvaardigheid en vooral de vechtlust bracht hem tot de persoon die hij nu is. Opnieuw is er weer hoop en kreeg hij van de dokters goede resultaten. Zo kan hij zijn geliefde sporten MTB en het wielrennen terug met grote passie vervullen en er opnieuw tegenaan gaan, al wordt genezen zijn allergrootste overwinning van zijn carrière. Wij gingen even langs bij Quinten en brengen u met veel plezier dit verhaal.
Waarom en hoe ben je begonnen met koersen en deed u voor het wielrennen een andere sport? Zo ja, welke en wat heb je daar bereikt aub? Sinds mijn vijf jaar ben ik gepassioneerd door motorcross. Zo heb ik tot en met 2016 elk jaar competitie gereden met als hoogtepunt drie keer de Belgische titel binnen te halen in drie verschillende categorieën. Zeven jaar terug heb ik de motorcross omgeruild om actief te worden in het wielrennen. Zo startte ik eerst in het MTB gebeuren om dan vervolgens de combinatie te maken met competitie op de weg. Ik verloor ook stilaan het plezier in het motorcross. Ook de tal van ernstige blessures werden mij te veel. Toch blijft die microbe nog steeds in mijn bloed zitten en volg ik het hele motorsport gebeuren nog steeds op de voet.
Je bent zeven jaar geleden begonnen met MTB en zo in het wielrennen terechtgekomen, hoe was dat voor u? De overgang is er vrij spontaan gekomen door deel te nemen aan een 6-uur wedstrijd met vrienden. Een andere wereld zorgde meteen voor een andere vibe en nieuwe doelen. Ikzelf heb steeds het competitiegevoel nodig, als doel en uitlaatklep en dit vind ik nu zeker terug bij het MTB/wielrennen. In mijn eerste twee jaren nam ik enkel deel aan MTB wedstrijden. Jammer genoeg zijn de verplaatsingen steeds ver weg, waardoor vlug de combinatie kwam met het wielrennen. Doordat er vaak wielerwedstrijden georganiseerd werden in de buurt, was de combinatie vlug geregeld. De overgang van motorcross naar MTB was qua techniek minder groot. De grootste aanpassing was het uithoudingsvermogen en de langere inspanningen.
Je rijdt nu met de nevenbonden/elite? Wat heb je daar al kunnen bereiken? In het begin had ik toch even moeite om mij aan te passen in het hele gebeuren. Op de MTB kon ik veel goed maken met mijn techniek, maar op de weg voelde ik toch dat ik de nodige ervaring miste, dit op conditioneel vlak als koersinzicht. Na verschillende podiums te kunnen behalen, slaagde ik erin om vorig jaar eindelijk prijzen te rijden. Zo slaagde ik erin om na een aantal overwinningen bij de MTB ook mijn eerste overwinning te boeken bij de nevenbonden. Bij de eliterenners zonder contract is het nog een heel andere koek. Het doel daar is vooral de wedstrijden te kunnen uitrijden. De wedstrijden bij deze mannen zijn dan ook langer en met mijn 35 lentes jong begint de leeftijd ook stilletjes in mijn nadeel te spelen.
Hoe was je wielerseizoen vorig jaar? Hoe waren je prestaties? Mijn afgelopen seizoen was best wel goed. Nadat ik tijdens de zomer van 2021 had moeten skippen door mijn eerste diagnose van teelbalkanker, stond 2022 vooral in het teken van herstellen en terug sterker worden. In 2023 maakte ik een slechte start doordat ik een opstoot had van klierkoorts. Ik had tijdens de winter iets te hard en te veel getraind maar gelukkig kon ik me snel herpakken en kwamen de uitslagen. Als kers op de taart kwam dan mijn eerste overwinning. Ik voelde me ook tijdens de elite wedstrijden sterker worden en kon naar het einde van het seizoen toe ook deze makkelijker de wedstrijden uitrijden. Jammer genoeg stopte mijn laatste wedstrijd vorige seizoen abrupt door een zware valpartij.
Heb je overwinning(en) kunnen binnenhalen, hoe bijzonder was dit voor jou? In het MTB gebeuren heb ik al redelijk wat podiums en overwinningen kunnen behalen. In het weg gebeuren moet alles wat meezitten. Ikzelf ben zeker niet de sterkste renner dus het geluk moet me ook wat goedgezind zijn. Doch heb ik daar ook al enkele podiums kunnen behalen met dus vorig jaar mijn eerste overwinning.
Jammer genoeg kamp je ook met een vreselijke ziekte, hoe voelt dit voor jou en hoe verloopt het medisch proces? In de zomer van 2021 kreeg ik de eerste maal de diagnose van teelbalkanker te horen. Je wereld stort in en plots is elk ander probleem plots heel relatief. Na een mentaal en fysiek zware periode krabbelde ik uiteindelijk nog best sterk uit dit dal en voelde ik dat ik terug de oude aan het worden was. Jammer genoeg kreeg ik in november 2023 te horen dat ik hervallen was. Die behandeling met bijhorende zware chemotherapie heeft me wel gekraakt. Zowel op fysiek als mentaal vlak. Plots ben je van een fanatiek sporter die elke week het beste van zichzelf geeft, iemand die hoopt de zomer te mogen overleven en met veel moeite nog de trap in één keer kan op wandelen. Ik kan dus wel zeggen dat ik van heel ver kom. Maar ondertussen kreeg ik goede resultaten van de dokters en is de toekomst me weer positief gezind. Het is nu vooral aansterken, mezelf tijd geven en in 2025 nog sterker te kunnen terugkomen dan dat ik ooit al was.
Wat waren je plannen en verwachtingen voor dit seizoen? Dit seizoen wilde ik vooral verder gaan op het elan van vorig seizoen. Door het hele gebeuren van afgelopen winter zijn resultaten nu plotseling heel relatief. Mijn grootste overwinning is nu terug genezen. De ene dag gaat dit beter dan de andere. Ook mentaal is dit een zwaar proces maar gelukkig heb ik op elk vlak goede begeleiding. Ik voel dat ik stilletjes aan terug sterker en beter begin te worden. Verre van de Quinten die ik vroeger was, maar aan elke stap in de goede richting trek ik me op.
Bij welke ploeg ben je aangesloten bij op dit moment? Blijf dit ook volgend jaar en waarom deze keuze? Ikzelf ben actief voor het Trawobo Cycling Team. Sinds mijn overstap naar het wielrennen zijn deze groep mensen er steeds bij om me te steunen en een hart onder de riem te steken, op gelijk welke manier. Veranderen of andere oorden opzoeken komt dus ook niet in me op. Ook na mijn ziekte waren deze mensen er meteen om me te steunen, begrip te tonen en vooral alle tijd te geven rustig aan mijn comeback te werken. Ikzelf hou meer van zo een aanpak. Ik voel me minder goed in een grote ploeg waar je één van de zovele bent. Het komt alleen maar mijn prestaties ten goede als ik gewaardeerd wordt om wie ik echt ben.
Zijn er bepaalde mensen die je even wil bedanken of vernoemen aub? Eerst en vooral mijn ouders. Zowel tijdens mijn motorcross-periode als nu bij het wielrennen zijn zij er elke week bij vanop de eerste rij om me te steunen en te begeleiden. Zonder hen had het zeker niet gelukt om te staan waar ik nu sta de dag van vandaag. Natuurlijk moet ik ook zeker Dylan, Shana en Conny bedanken van Trawobo/Trawobo Invest. Jammer genoeg maakt de eerste zaakvoerder Danny het niet meer mee maar dankzij hun blijvende steun kan ik elk jaar het beste van mezelf geven. Idem voor Jan en Martine van Sportbikes Specialized Wetteren. Door hun toewijding sta ik elke week met het beste materiaal aan de start. Luc en Wendy van Kalas zorgen dan dat ik elk jaar met de beste kwaliteit van kledij kan rondrijden. Deze hele groep mensen ben ik enorm dankbaar. Als ik dan afgelopen maanden bekijk, moet ik ook zeker Charlotte en haar team van de Sporthoeve 10 bedanken, zij zorgen ervoor dat ik elke week weer iets sterker en beter kan worden, niet evident als je kijkt vanwaar ik kom. Samen zorgen al die mensen, gecombineerd met vrienden, familie en collega’s ervoor dat ik het beste van mezelf kan geven, op elk vlak. Sinds afgelopen winter krijgt die steun, onder gelijk welke vorm, dan ook extra waarde voor mij en is een dikke dankjewel het minste wat ik kan zeggen.
Quinten, namens de redactie en de lezers van Persregio Dender wensen wij u van harte veel beterschap en een super goed herstel op genezing en wensen u alles succes toe! Bedankt om uw verhaal met ons en onze lezers te willen delen!
(Foto: GC)
