Wie kent onze streekgenoot Jérôme Baugnies (36) uit Denderhoutem nu niet? Jérôme vertoefde van 2010 tot 2020 in het Belgische en Internationaal profpeloton. Dankzij de mooie vijfde plaats op het Wereldkampioenschap voor beloften te Mendrisio (Zwitserland) kreeg hij een contract aangeboden bij Topsport Vlaanderen – Mercator. Tien jaar lang was hij één van onze Belgische trots en smaakmakers totdat hij in 2017 zwaar te val kwam. Verdict: twee gebroken ruggenwervels! Met heel veel geluk belandde hij niet in een rolstoel voor het leven. Ondertussen vinden we Jérôme terug in de wielerpeloton bij de categorie elite zonder contract waar hij in 2024 voor het vierde jaar aan de start zal verschijnen. We gingen met onze rubriek ‘Streekrenners in de praatstoel’ even langs en we vroegen hoe het nog met hem was.
Waarom en hoe ben je begonnen met koersen en waarom de voorkeur voor het wielrennen? En hoe was het in je jeugdcategorieën, heb je daar ereplaatsen behaald? Voordat ik begon met koersen heb ik van zes tot twaalf jaar gevoetbald bij VK Ninove. Tijdens een proef koersje en mijn eerste koers bij de aspiranten was ik meteen verkocht aan het wielrennen en ben ik niet meer teruggekeerd naar het voetbal. Eigenlijk was ik altijd bij de vijf beste van België in mijn generatie. Bij de nieuwelingen won ik Parijs – Roubaix. Terwijl ik bij de junioren Brussel – Zepperen op mijn naam kon schrijven. Ik was op dat moment de betere in de meer Vlaamse koersen. Zo werd ik als eerste jaar junior ook Oost Vlaams kampioen in Bambrugge tegen o.a. Thomas De Gendt.
Je was van 2010 tot en met 2020 profrenner, hoe was het als prof en wat waren je belangrijkste wedstrijden en uitslagen? Ja, ten eerste was prof worden niet het makkelijkste. Bij de beloften was het niet zoals nu. Je moest niet te jong zijn en moest niet afkomen met twee uitslagen die iets waard waren. Mijn derde jaar bij de beloften was een topjaar. Maar prof worden zat er nog niet in, om het jaar nadien een slechter jaar te hebben. Maar dan wel door vijfde te worden op het WK beloften te Mendrisio werd ik op deze manier dan toch prof op mijn tweeëntwintigste. Over het prof zijn, daar kan ik een boek over schrijven. Maar om het kort te houden, heb ik uitgehaald wat kon. Ik was geen klimmer, ik was geen sprinter. Maar ik won wel meer dan twintig koersen bij de profs. Drie keer de druivenkoers winnen en GP Zottegem waren de uitschieters. Ik besef dat er veel moeten stoppen met minder op papier. En als ik men podiums bekijk en overwinningen die ik weggegeven heb, kon het nog veel meer zijn. Maar de zware val die ik in 2017 maakte waar ik weggebracht werd met de traumahelikopter heeft mij zowel mentaal als fysiek een krak gegeven. Met twee gebroken ruggenwervels had ik ook in een rolstoel kunnen zitten op dit moment. Het is zoals het weer afwisselend goede en slechte dagen met de rug. Uiteindelijk heb je na tien jaar niet veel meer over dat je nog niet gebroken hebt. 
Je bent nu 36 en elite zonder contract vanaf 2021, wat heb je kunnen bij elkaar fietsen in 2021 en 2022? Ik moest mij niet meer bewijzen. Ik heb mijn carrière gehad op de momenten dat het moest zijn. 2021 was dan ook nog eens het jaar van corona waardoor we niet zoveel hebben kunnen koersen. Zo kon ik wel Oost-Vlaams kampioen worden bij de elite zonder contract, een titel die ik in 2022 nog met een jaartje kon verlengen. In 2022 kon ik 7 overwinningen op mijn naam zetten en kon ik 5 keer het tweede en 5 keer op het derde schavotje betreden.
Dit seizoen, wat heb je bereikt of gepresteerd en ben je tevreden over je seizoen? Dit seizoen pakte ik één overwinning te Koolskamp. Zo werd ik vier keer tweede en twee keer derde. Op papier was het minder seizoen. Ook het gevoel was niet optimaal en dat had alleen maar te maken met de weersomstandigheden. We hebben veel regen gehad waardoor ik dan ook veel meer hinder van mijn rug heb ervaren. Ik presteer 20 procent beter bij goed en warm weer.
Wat denk je voor volgend seizoen en wat zijn de verwachtingen en plannen voor 2024? Ja, dat is goeie vraag. Deze winter de rug terug wat versterken om er in 2024 minder slechte dagen te hebben en voor de rest afwachten en zien de seizoenstart zal verlopen. Voor mij is de leuze nu: alles kan en niets moet meer of om het met de woorden van Wout Van Aert te zeggen ‘ik moet just niks’.
Ben je aangesloten bij Team Charlie’s Metalced op dit moment? Blijf dit ook volgend jaar of zit er verandering in en waarom? Gaspard van Peteghem is in 2020 bij mij komen polsen om terug een ploeg te bouwen. In drie jaar tijd hebben we dit goed gedaan. Maarten Verheyen werd op een haar na Belgisch kampioen. En Seye pakte na twee titels tijdrijden dit jaar ook de tweede plaats . Voor mezelf kan elk jaar het laatste zijn. Volgend jaar hebben we een nieuwe sponsor waar de meeste mensen wel gaan verschieten.
Zijn er bepaalde mensen die je even wil bedanken of vernoemen aub? Vooral mijn vrouwtje voor alle steun! We zijn dit jaar getrouwd, wat dan het hoogtepunt van het jaar was. Ook Rudy en Marleen die al tien jaar lang op alle koersen bij zijn en alle andere supporters die al die jaren terug mij gesteund hebben.
(Foto: Jérôme Baugnies)
.png)
