Het jaar 2020 was in ons land het dodelijkste jaar sinds de Tweede Wereldoorlog. Iedereen heeft zijn of haar eigen ervaring met wat het coronavirus teweeg heeft gebracht. En hoe verschillend onze ervaringen ook zijn… Verdriet om gemis van een geliefde, of een ervaring van ontreddering of onmacht als medewerker: de coronapandemie heeft een behoorlijke psychosociale impact op iedereen. In het A.S.Z. is er nu een plek om even stil te staan en waar familie en zorgverleners overleden coronapatiënten kunnen herdenken. “Als je iemand verliest, is het troostend om samen met familie en vrienden afscheid te kunnen nemen. Dat kan nu niet. Afscheid nemen is in tijden van corona en afstand houden extra moeilijk. We moeten op zoek naar andere manieren van afscheid, troost en verbinding.” vertelt Caro Coessens, rouw- en verliesconsulente bij het A.S.Z.
Het A.S.Z. heeft drie campussen: Aalst, Geraardsbergen en Wetteren. In elk ziekenhuis is er een plekje gecreëerd waar een herdenkingsgedicht ophangt om alle coronapatiënten die het afgelopen jaar in het ziekenhuis zijn gestorven te eren. Als we een dierbare verliezen, grijpen we vaak naar poëzie: we lezen een gedicht voor tijdens de afscheidsplechtigheid of zetten een mooie tekst op een bidprentje. Ook na het afscheid blijven mensen troost putten uit een gedicht, of dient poëzie om gedachten op te halen aan iemand die overleden is…
Kirsten Lemaire is vroedvrouw in het A.S.Z. maar ze heeft ook bijgesprongen op de Covid-19-afdeling, zij heeft het gedicht geschreven. Ze vertelt: “De coronapandemie heeft bij iedereen een diepe indruk nagelaten. Tijdens de eerste golf kon de familie niet genoeg aanwezig zijn bij het afscheid maar ook onze zorgverleners konden niet altijd de optimale zorg, tijd, aandacht geven zoals ze dat gewoon waren voor corona. Ondertussen hebben we onze lessen getrokken uit de coronacrisis en doen we er alles aan om warme zorg op maat te bieden aan onze patiënten. We hadden heel sterk het gevoel dat we iets moesten doen. We wilden de mensen laten weten dat we hen niet vergeten zijn. En nu is er in het A.S.Z. een plek om iedereen een hart onder de riem te steken.”
